“İxlas təriqində rasix-ül əqidə, şücaət və mübarizət yolunda pəsəndidə Hacı Mənüçöhr xan.
Təvəccəh və inayətin tərəfi dənə nihayətsiz bilüb, özünü əksər xatirimdə biləsən. Xüsus bəzi feylü məclislərdə, inşallah, yaxşı vəchlə hüzurimizə yetmək müyəssər ola.
Aineye zəmiri Əimmeye mə’sumin əleyhümessəlam mehrində Dərviş Mustafa yoldaşilə Şirvan səmtindən öz vilayətinə getmək iradəsi var.
Mehribanlıq lazıməsin yerə gətirib, rəvan edəsən. Əlhəq.”
Məktub II Şah Abbas Səfəvinin (1642-1666) öz əli ilə yazılmışdır. Məktubda Osmanlıdan Azərbaycana gəlmiş Dərviş Mustafanın Şirvan yolu ilə geri qayıtması ila bağlı olaraq, onun hörmətlə qarşılanıb yola salınması tövsiyə olunur.
Gətirilən yazışma nümunəsi Səfəvi şahlarının XVII yüzilliyin ikinci yarısında da Azərbaycan bəylərbəyiləri ilə azarbaycanca yazışma dilinin aydın və yüksək üslubunu göstərir.
Qaynaq: Məhəmməd Yusif Qəzvini. Xoldə-bərin. Britaniya müzeyi əlyazması, vərəq 278.
